Leżę...

Życie powaliło mnie na łopatki.... Jest mi tak smutno, tak nijak... I nie ma niczego, nikogo kto mógłby to zmienić... a na dodatek mam obsesję że za karę zachoruję na raka.... wszyscy umierają, nie ma sprawiedliwości...wszystko się rozpierdala o pieniądze. Mogę sobie dowoli patrzeć i snuć, bajać o listkach na wietrze, tęczach, drżeniach i tym podobnych bajerach, mogę kochać nieprzytomnie babcie, dziadka, mamę, tatę a moja miłość od niczego ich nie uchroni..